ágengur
adj.
hann er ágengur, hún er ágeng, það er ágengt; ágengur - ágengari - ágengastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | á-gengur | | | pågående, nærgående, anmassende | | | hann var ágengur og algerlega tillitslaus | | |
| | han var pågående og fuldstændigt hensynsløs |
| | | henni fannst spurningarnar vera allt of ágengar | | |
| | hun fandt spørgsmålene alt for nærgående |
|
|