sveipa
vb.
ég sveipa, við sveipum; hann sveipaði; hann hefur sveipað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: akkusativ (+ dativ) | | | svøbe, vikle om, omvikle | | | hún sveipaði sig stóru sjali | | |
| | hun svøbte sig ind i et stort sjal |
| | | hann sveipar handklæði utan um sig | | |
| | han vikler et håndklæde om livet |
| | | sveipast, v |
|