sviðinn
adj.
hann er sviðinn, hún er sviðin, það er sviðið; sviðinn - sviðnari - sviðnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | (af)sveden (også i formen '(af)svedet') | | | lykt af sviðnu hári | | |
| | en lugt af svedent hår |
| | | það eina sem var eftir af húsinu voru sviðnar rústir | | |
| | det eneste der var tilbage af huset, var nogle forkullede rester |
| | | svíða, v |
|