sviðinn
adj.
hann er sviðinn, hún er sviðin, það er sviðið; sviðinn - sviðnari - sviðnastur
|
|
udtale | | bøjning | | præteritum participium | | (af)sveden (også i formen '(af)svedet') | | lykt af sviðnu hári | |
| en lugt af svedent hår |
| | það eina sem var eftir af húsinu voru sviðnar rústir | |
| det eneste der var tilbage af huset, var nogle forkullede rester |
| | svíða, v |
|