tilbiðja
vb.
ég tilbið, hann tilbiður; hann tilbað, við tilbáðum; hann hefur tilbeðið
|
|
udtale | | bøjning | | til-biðja | | objekt: akkusativ | | 1 | |
| tilbede, dyrke | | hann tilbiður guð sinn | |
| han tilbeder sin gud |
| | Rómverjar tilbáðu marga guði | |
| romerne dyrkede mange guder |
|
| | 2 | |
| dyrke, idolisere | | stelpurnar tilbiðja þennan söngvara | |
| pigerne dyrker denne sanger |
|
|
|