tilbiðja
vb.
ég tilbið, hann tilbiður; hann tilbað, við tilbáðum; hann hefur tilbeðið
|
| |
udtale | | | bøjning | | | til-biðja | | | objekt: akkusativ | | | 1 | | |
| | (guðdóm) | | | tilbede, dyrke | | | hann tilbiður guð sinn | | |
| | han tilbeder sin gud |
| | | Rómverjar tilbáðu marga guði | | |
| | romerne dyrkede mange guder |
|
| | | 2 | | |
| | (manneskju) | | | dyrke, idolisere | | | stelpurnar tilbiðja þennan söngvara | | |
| | pigerne dyrker denne sanger |
|
|
|