tvístra
vb.
ég tvístra, við tvístrum; hann tvístraði; hann hefur tvístrað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: dativ | | | splitte (ad), skille (ad) | | | hernum tókst að tvístra óvinunum | | |
| | det lykkedes hæren at skille de kæmpende ad |
| | | fjölskyldunni var tvístrað þegar faðirinn dó | | |
| | familien gik i opløsning da faren døde, familien blev splittet ad ved farens død |
| | | tvístrast, v |
|