töfra
vb.
ég töfra, við töfrum; hann töfraði; hann hefur töfrað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: akkusativ | | 1 | |
| forhekse, fortrylle; | | lokke | | álfkonan töfraði hann til sín í klettinn | |
| elverpigen lokkede ham ind i klippen |
|
| | 2 | |
| fortrylle, bjergtage | | náttúrufegurðin töfrar flesta sem koma í eyjarnar | |
| alle der besøger øerne, bliver fortryllet af den smukke natur |
|
| | töfrandi, adj |
|