upphafinn
adj.
hann er upphafinn, hún er upphafin, það er upphafið; upphafinn - upphafnari - upphafnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | upp-hafinn | | | højtidelig, højtidsfuld (sjældent), højstemt (undertiden nedsættende) | | | skáldið samdi mörg upphafin ástarljóð | | |
| | digteren skrev mange højstemte kærlighedsdigte |
| | | upphefja, v |
|