vandur
adj.
hann er vandur, hún er vönd, það er vant; vandur - vandari - vandastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | vera vandur að virðingu sinni | | |
| | være samvittighedsfuld | | | være ærekær |
| | | vera ekki vandur að meðölum | | |
| | ikke sky nogen midler |
| | | eiga úr vöndu að ráða | | |
| |
udtale af frasen | | | være rådvild, ikke være i stand til at træffe et valg |
| | | vant, adj/adv |
|