viðkoma
vb.
það viðkemur; það viðkom; það hefur viðkomið
|
| |
udtale | | | við-koma | | | objekt: dativ | | | vedrøre, angå | | | hvað viðkemur <þessu> | | |
| | hvad <dette> angår | | | ég kann ekki neitt sem viðkemur prjónaskap | | |
| | jeg kan ingenting, når det gælder strikning |
| | | allt sem viðkemur dýrum og fuglum er honum hugleikið | | |
| | han bekymrer sig om alt, hvad der har med dyr og fugle at gøre |
|
| | | viðkomandi, adj |
|