viljugur
adj.
hann er viljugur, hún er viljug, það er viljugt; viljugur - viljugri - viljugastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | vilj-ugur | | | 1 | | |
| | | | | villig, beredvillig, tjenstvillig | | | hann er viljugur að hjálpa til | | |
| | han er tjenstvillig |
|
| | | 2 | | |
| | | | | fyrig | | | viljugur hestur | | |
| | en fyrig hest |
| | | hesturinn er viljugur | | |
| | en fyrig hest |
|
| | |
| | | <gera þetta> nauðugur viljugur | | |
| | <gøre dette> modvilligt, <gøre dette> hvad enten man vil eller ej |
|
|