viljugur
adj.
hann er viljugur, hún er viljug, það er viljugt; viljugur - viljugri - viljugastur
|
|
udtale | | bøjning | | vilj-ugur | | 1 | |
| | | villig, beredvillig, tjenstvillig | | hann er viljugur að hjálpa til | |
| han er tjenstvillig |
|
| | 2 | |
| | | fyrig | | viljugur hestur | |
| en fyrig hest |
| | hesturinn er viljugur | |
| en fyrig hest |
|
| |
| | <gera þetta> nauðugur viljugur | |
| <gøre dette> modvilligt, <gøre dette> hvad enten man vil eller ej |
|
|