babla
vb.
ég babla, við böblum; hann bablaði; hann hefur bablað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: akkusativ | | | 1 | | |
| | (um smábarn) | | | pludre | | | drengurinn er ekki farinn að tala en hann bablar stöðugt | | |
| | drengen er ikke begyndt at tale, men han pludrer uafbrudt |
|
| | | 2 | | |
| | (blaðra) | | | tale utydeligt, tale sjusket, lalle; | | | tale gebrokkent | | | ég get bablað nokkur orð í spænsku | | |
| | jeg kan nogle få brokker på spansk |
|
|
|