babla
vb.
ég babla, við böblum; hann bablaði; hann hefur bablað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: akkusativ | | 1 | |
| (um smábarn) | | pludre | | drengurinn er ekki farinn að tala en hann bablar stöðugt | |
| drengen er ikke begyndt at tale, men han pludrer uafbrudt |
|
| | 2 | |
| (blaðra) | | tale utydeligt, tale sjusket, lalle; | | tale gebrokkent | | ég get bablað nokkur orð í spænsku | |
| jeg kan nogle få brokker på spansk |
|
|
|