víkjast
vb.
ég víkst, hann víkst; hann vékst/veikst, við vikumst; hann hefur vikist
|
| |
udtale | | | bøjning | | | mediopassiv | | | víkjast undan <þessu> | | |
| | unddrage sig <dette>, vige tilbage for <dette>, forsøge at slippe for <dette> | | | ráðherrann ætlar ekki að víkjast undan því að ávarpa samkomuna | | |
| | ministeren vil ikke vige tilbage for at holde en lille tale for festdeltagerne |
|
| | | víkja, v |
|