víkjast
vb.
ég víkst, hann víkst; hann vékst/veikst, við vikumst; hann hefur vikist
|
|
udtale | | bøjning | | mediopassiv | | víkjast undan <þessu> | |
| unddrage sig <dette>, vige tilbage for <dette>, forsøge at slippe for <dette> | | ráðherrann ætlar ekki að víkjast undan því að ávarpa samkomuna | |
| ministeren vil ikke vige tilbage for at holde en lille tale for festdeltagerne |
|
| | víkja, v |
|