þumbaralegur
adj.
hann er þumbaralegur, hún er þumbaraleg, það er þumbaralegt; þumbaralegur - þumbaralegri - þumbaralegastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | þumbara-legur | | | mut, tvær, gnaven | | | hún skammaðist en hann sat þumbaralegur og sagði ekkert | | |
| | hun skælde ud, men han sad bare og så ud uden at sige noget |
|
|