þumbaralegur
adj.
hann er þumbaralegur, hún er þumbaraleg, það er þumbaralegt; þumbaralegur - þumbaralegri - þumbaralegastur
|
|
udtale | | bøjning | | þumbara-legur | | mut, tvær, gnaven | | hún skammaðist en hann sat þumbaralegur og sagði ekkert | |
| hun skælde ud, men han sad bare og så ud uden at sige noget |
|
|