banda
vb.
ég banda, við böndum; hann bandaði; hann hefur bandað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: dativ | | | vifte af, vifte væk, vifte ud | | | ég ætlaði að hjálpa honum en hann bandaði mér frá sér | | |
| | jeg ville hjælpe ham, men han viftede mig væk |
| | | hún bandaði frá sér hendinni | | |
| | hun slog ud med hånden |
|
|