banda
vb.
ég banda, við böndum; hann bandaði; hann hefur bandað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: dativ | | vifte af, vifte væk, vifte ud | | ég ætlaði að hjálpa honum en hann bandaði mér frá sér | |
| jeg ville hjælpe ham, men han viftede mig væk |
| | hún bandaði frá sér hendinni | |
| hun slog ud med hånden |
|
|