æstur
adj.
hann er æstur, hún er æst, það er æst; æstur - æstari - æstastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | 1 | | |
| | (ákafur) | | | ophidset, oprørt | | | aðilar deilunnar voru orðnir æstir og reiðir | | |
| | stridens parter var blevet ophidsede og vrede |
| | | ég heyrði æsta rödd hennar í símanum | | |
| | jeg kunne høre hendes ophidsede stemme i telefonen |
|
| | | 2 | | |
| | (kynæstur) | | | ophidset (seksuelt) |
| | | æsa, v | | | æsast, v | | | æsandi, adj |
|