örvinglaður
adj.
hann er örvinglaður, hún er örvingluð, það er örvinglað; örvinglaður - örvinglaðri - örvinglaðastur
|
|
udtale | | bøjning | | ör-vinglaður | | desperat, fortvivlet | | hann horfði örvinglaður á tómt seðlaveskið | |
| fortvivlet betragtede han den tomme tegnebog |
| | örvinglast, v |
|