örvinglaður
adj.
hann er örvinglaður, hún er örvingluð, það er örvinglað; örvinglaður - örvinglaðri - örvinglaðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | ör-vinglaður | | | desperat, fortvivlet | | | hann horfði örvinglaður á tómt seðlaveskið | | |
| | fortvivlet betragtede han den tomme tegnebog |
| | | örvinglast, v |
|