storma
vb.
ég storma, við stormum; hann stormaði; hann hefur stormað
|
|
udtale | | bøjning | | storme, fare, styrte af sted, suse | | hann stormaði inn á lögreglustöðina | |
| han kom stormende ind på politistationen |
| | hún stormaði yfir götuna án þess að líta til hægri eða vinstri | |
| hun for over gaden uden at kigge hverken til højre eller venstre |
|
|