spurður
adj.
hann er spurður, hún er spurð, það er spurt
|
| |
udtale | | | præteritum participium | | | adspurgt, tilspurgt (formelt) | | | spurður sagðist hann ekki þekkja manninn | | |
| | da han blev spurgt, svarede han at han ikke kendte manden, adspurgt svarede han at han ikke kendte manden |
| | | spyrja, v | | | spyrjast, v |
|