dekka
vb.
ég dekka, við dekkum; hann dekkaði; hann hefur dekkað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: akkusativ | | | 1 | | |
| | (ná yfir) | | | uformelt | | | dække, række til, strække til | | | peningarnir gætu dekkað ferðakostnaðinn | | |
| | pengene burde kunne dække rejseomkostningerne |
|
| | | 2 | | |
| | (dekka borð) | | | dække (bord) | | | þjónarnir dekkuðu borðin | | |
| | tjenerne dækkede bordene |
|
| | | dekkaður, adj |
|