einarður
adj.
hann er einarður, hún er einörð, það er einart; einarður - einarðari - einarðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | ein-arður | | | frimodig, djærv; | | | direkte, fast, resolut, dedikeret, engageret | | | hún tók einarða afstöðu í umræðunni | | |
| | han tog klar stilling i diskussionen |
| | | vera einarður <baráttumaður gegn þrælahaldi> | | |
| | være inkarneret <modstander af slaveri> | | | være (en) arg <modstander af slaveri> |
|
|