ISLEX - orðabókin
Stofnun Árna Magnússonar í íslendskum vísindum
vel orðabók:
halla s info
 
framburður
 bending
 1
 
 ávirki: hvørjumfall
 hella
 hún hallaði glasinu svo að vatnið rann úr því
 
 hon helti glasið so vatnið rann úr tí
 hann hallaði stiganum upp að veggnum
 
 hon setti stigan á skák upp móti vegginum
 halla hurðinni
 
 seta hurðina á glopp
 hann kom inn á skrifstofuna og hallaði hurðinni
 
 hann kom inn á skrivstovuna og læt hurðina standa á gloppi
 halla undir flatt
 
 leggja høvdið á skrá
 2
 
 halla sér
 
 hella seg
 hann hallar sér oft í sófann eftir matinn
 
 hann hellir seg ofta á sofuna tá ið hann hevur etið
 3
 
 (vera ekki lárétt)
 halla, hella
 landið hallar niður að vatninu
 
 landið hellir oman móti sjónum
 4
 
 subjekt: hvørjumfall
 degi hallar
 
 dagurin er farin at halla
 sumri var tekið að halla þegar hann kom heim
 
 summarið var farið at halla tá ið hann kom heim
 5
 
 það hallar undan fæti
 
 tað gongur skeivan vegin
 í fyrra fór að halla undan fæti hjá bankanum
 
 í gjør fór at ganga skeiva vegin hjá bankanum
 6
 
 halla réttu máli
 
 siga ósatt
 7
 
 halla + að
 
 halla sér að <honum>
 
 halla sær at <honum>, leita sær hjálp hjá <honum>
 8
 
 halla + á
 
 halla á <hana>
 
 gera <henni> órætt
 það hallar á <hana>
 
 <hon> er um at missa tamarhaldið
 eftir hálftíma leik fór að halla á lið heimamanna
 
 tá ið hálvur tími var leiktur fór heimaliðið at missa takið á dystinum
 hallast, v
 hallandi, adj
© Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum, Árnagarði við Suðurgötu, 101 Reykjavík