ata
v
ég ata, við ötum; hann ataði; hann hefur atað
|
|
uttale | | bøying | | objekt: akkusativ | | søle til, skitne til | | hún ataði sig alla í mold | | hann neitaði að ata hendur sínar í blóði | |
| hun nektet å skitne til hendene sine med blod |
| | ata <sig> út | |
| skitne <seg> til | | ég ataði út sparifötin mín | | þau ötuðu út allt eldhúsið við matreiðsluna |
| | atast, v | | ataður, adj | | útataður, adj |
|