forvitnast
v
ég forvitnast, við forvitnumst; hann forvitnaðist; hann hefur forvitnast
|
| |
uttale | | | bøying | | | for-vitnast | | | mediopassiv | | | forhøre seg, være nysgjerrig (på noe), spørre | | | hann ákvað að forvitnast um fyrri íbúa hússins | | | blaðamaður kom til að forvitnast um búskapinn í sveitinni | | | ég spurði ekki af neinu sérstöku, ég var bara að forvitnast |
|