meitlaður
adj
hann er meitlaður, hún er meitluð, það er meitlað; meitlaður - meitlaðri - meitlaðastur
|
|
uttale | | bøying | | 1 | |
| (höggvinn) | | meislet, innhogd | | nöfn hjónanna eru meitluð í legsteininn |
| | 2 | |
| (hnitmiðaður) | | treffende, rammende, konsis, utmeislet | | skáldið hefur knappan og meitlaðan stíl |
| | 3 | |
| (svipur, andlit) | | markert, meislet (om ansiktstrekk) |
| | meitla, v |
|