1
minnast
v
hann minnist; hann minntist; hann hefur minnst
|
|
uttale | | bøying | | mediopassiv | | objekt: genitiv | | minnes, komme i hug, erindre | | hann minntist æskuáranna í sveitinni | | við minntumst gamla forstöðumannsins í veislunni | | minnast þess ekki | |
| ikke kunne minnes det | | hún minnist þess ekki að hafa ekið of hratt |
| | vel á minnst | |
| | minna , v |
|