1
minnast
v
hann minnist; hann minntist; hann hefur minnst
|
| |
uttale | | | bøying | | | mediopassiv | | | objekt: genitiv | | | minnes, komme i hug, erindre | | | hann minntist æskuáranna í sveitinni | | | við minntumst gamla forstöðumannsins í veislunni | | | minnast þess ekki | | |
| | ikke kunne minnes det | | | hún minnist þess ekki að hafa ekið of hratt |
| | | vel á minnst | | |
| | | minna , v |
|