rangur
adj
hann er rangur, hún er röng, það er rangt; rangur - rangari - rangastur
|
|
uttale | | bøying | | feil, galt, ukorrekt | | ég fékk rangar upplýsingar í bankanum | | lögreglan handtók rangan mann | | hann er í röngu starfi | | gera rangt | |
| feile | | begå et feiltrinn |
| | gera <henni> rangt til | |
| gjøre <henne> urett | | være urettferdig mot <henne> |
| | hafa á röngu að standa | |
| ta feil |
| | hafa rangt fyrir sér | |
| ha urett |
|
|