rangur
adj
hann er rangur, hún er röng, það er rangt; rangur - rangari - rangastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | feil, galt, ukorrekt | | | ég fékk rangar upplýsingar í bankanum | | | lögreglan handtók rangan mann | | | hann er í röngu starfi | | | gera rangt | | |
| | feile | | | begå et feiltrinn |
| | | gera <henni> rangt til | | |
| | gjøre <henne> urett | | | være urettferdig mot <henne> |
| | | hafa á röngu að standa | | |
| | ta feil |
| | | hafa rangt fyrir sér | | |
| | ha urett |
|
|