ata
v
ég ata, við ötum; hann ataði; hann hefur atað
|
| |
uttale | | | bøying | | | objekt: akkusativ | | | søle til, skitne til | | | hún ataði sig alla í mold | | | hann neitaði að ata hendur sínar í blóði | | |
| | hun nektet å skitne til hendene sine med blod |
| | | ata <sig> út | | |
| | skitne <seg> til | | | ég ataði út sparifötin mín | | | þau ötuðu út allt eldhúsið við matreiðsluna |
| | | atast, v | | | ataður, adj | | | útataður, adj |
|