skjálfa
v
ég skelf, hann skelfur; hann skalf, við skulfum; hann hefur skolfið
|
| |
uttale | | | bøying | | | skjelve, dirre, skake, riste, beve | | | hún skelfur af kulda | | |
| | hun frøs så hun skalv |
| | | ég skalf af hræðslu | | |
| | jeg bevet av skrekk |
| | | hendur hans skulfu | | |
| | han skalv på hendene |
| | | ég fann jörðina skjálfa | | |
| | jeg merket at jorden ristet |
| | | skjálfa á beinunum | | |
| | knærne dirret |
| | | skjálfandi, adj |
|