skjálfa
v
ég skelf, hann skelfur; hann skalf, við skulfum; hann hefur skolfið
|
|
uttale | | bøying | | skjelve, dirre, skake, riste, beve | | hún skelfur af kulda | |
| hun frøs så hun skalv |
| | ég skalf af hræðslu | |
| jeg bevet av skrekk |
| | hendur hans skulfu | |
| han skalv på hendene |
| | ég fann jörðina skjálfa | |
| jeg merket at jorden ristet |
| | skjálfa á beinunum | |
| knærne dirret |
| | skjálfandi, adj |
|