áfellast
v
ég áfellist, hann áfellist; hann áfelldist; hann hefur áfellst
|
| |
uttale | | | bøying | | | á-fellast | | | mediopassiv | | | oftest med nekting | | | objekt: akkusativ | | | bebreide, klandre, laste, kritisere | | | hún áfellist hann ekki fyrir að segja skoðun sína | | |
| | hun bebreider ham ikke for å si sin mening |
| | | ég get ekki áfellst hana fyrir að hafa gleymt fundinum | | |
| | jeg kan ikke klandre henne for å ha glemt møtet |
|
|