stuða
v
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
| |
uttale | | | bøying | | | objekt: akkusativ | | | støte, krenke, fornærme | | | sjokkere | | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | | |
| | kunstneren prøver bevisst å sjokkere folk |
| | | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | | |
| | disse ordene fra alltingsrepresentanten virker støtende på folk |
| | | stuðandi, adj |
|