stuða
v
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
|
uttale | | bøying | | objekt: akkusativ | | støte, krenke, fornærme | | sjokkere | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | |
| kunstneren prøver bevisst å sjokkere folk |
| | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | |
| disse ordene fra alltingsrepresentanten virker støtende på folk |
| | stuðandi, adj |
|