viljugur
adj
hann er viljugur, hún er viljug, það er viljugt; viljugur - viljugri - viljugastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | vilj-ugur | | | 1 | | |
| | | | | villig, tjenestevillig, beredvillig | | | hann er viljugur að hjálpa til |
| | | 2 | | |
| | | | | fyrig | | | viljugur hestur | | | hesturinn er viljugur |
| | |
| | | <gera þetta> nauðugur viljugur | | |
| | <gjøre dette> mot sin vilje | | | <gjøre dette> enten man vil eller ei |
|
|