viljugur
adj
hann er viljugur, hún er viljug, það er viljugt; viljugur - viljugri - viljugastur
|
|
uttale | | bøying | | vilj-ugur | | 1 | |
| | | villig, tjenestevillig, beredvillig | | hann er viljugur að hjálpa til |
| | 2 | |
| | | fyrig | | viljugur hestur | | hesturinn er viljugur |
| |
| | <gera þetta> nauðugur viljugur | |
| <gjøre dette> mot sin vilje | | <gjøre dette> enten man vil eller ei |
|
|