sannfærður
adj.
hann er sannfærður, hún er sannfærð, það er sannfært; sannfærður - sannfærðari - sannfærðastur
|
| |
uttal | | | böjning | | | sann-færður | | | perfekt particip | | | övertygad | | | þeir eru sannfærðir um að þeir geti gert þetta | | |
| | de är övertygade om att de klarar det |
| | | hún er sannfærð um eigið ágæti | | |
| | hon är övertygad om sin egen förträfflighet |
| | | sannfæra, v | | | sannfærast, v | | | sannfærandi, adj |
|