sannfærður
adj.
hann er sannfærður, hún er sannfærð, það er sannfært; sannfærður - sannfærðari - sannfærðastur
|
|
uttal | | böjning | | sann-færður | | perfekt particip | | övertygad | | þeir eru sannfærðir um að þeir geti gert þetta | |
| de är övertygade om att de klarar det |
| | hún er sannfærð um eigið ágæti | |
| hon är övertygad om sin egen förträfflighet |
| | sannfæra, v | | sannfærast, v | | sannfærandi, adj |
|