einarður
adj.
hann er einarður, hún er einörð, það er einart; einarður - einarðari - einarðastur
|
| |
uttal | | | böjning | | | ein-arður | | | djärv, engagerad, hängiven; | | | frimodig, uppriktig | | | hún tók einarða afstöðu í umræðunni | | |
| | hon tog konsekvent ställning i diskussionen |
| | | vera einarður <baráttumaður gegn þrælahaldi> | | |
| | vara hängiven <motståndare mot slaveriet> |
|
|