fjarskyldur
adj
hann er fjarskyldur, hún er fjarskyld, það er fjarskylt; fjarskyldur - fjarskyldari - fjarskyldastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | fjar-skyldur | | | (ættingi) | | | fjernt beslægtet | | | i slekt langt ute | | | i slekt langt ute | | | avlägset släkt | | | fjarskyldur, lítið skyldur, skyldur langt burtur | | | etäisesti sukua |
|