fjarskyldur
adj
 
hann er fjarskyldur, hún er fjarskyld, það er fjarskylt; fjarskyldur - fjarskyldari - fjarskyldastur
 | 
 
 
|   | 
 uttale |  |   |  bøying |  |   | fjar-skyldur |  |   | (ættingi) |  |   |  fjernt beslægtet |  |   |  i slekt langt ute |  |   |  i slekt langt ute |  |   |  avlägset släkt |  |   |  fjarskyldur, lítið skyldur, skyldur langt burtur |  |   |  etäisesti sukua |   
 |