kverkmæltur
adj
hann er kverkmæltur, hún er kverkmælt, það er kverkmælt; kverkmæltur - kverkmæltari - kverkmæltastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | kverk-mæltur | | | som ikke kan udtale tungespids-r (rullende r), men som har en skurrende udtale | | | som skarrer | | | som skarrar | | | som använder tungrots-r | | | ið skurrar á málinum | | | henkilö, jonka puheessa esiintyy sora-r |
|