landrækur
adj
hann er landrækur, hún er landræk, það er landrækt; landrækur - landrækari - landrækastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | land-rækur | | | landsforvist; | | | som kan landsforvises | | | landsforvist | | | som kan landsforvises | | | landsforvist | | | som kan landsforvisast | | | landsförvisad; | | | som kan landsförvisas | | | útlagin, sum kann verða rikin av landinum | | | maasta karkotettu, maanpakoon ajettu |
|