útglenntur
adj
hann er útglenntur, hún er útglennt, það er útglennt; útglenntur - útglenntari - útglenntastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | út-glenntur | | | spredt (i en vinkel) | | | skrevende, sprikende | | | skrevande, sprikande | | | som har förts isär | | | gleivandi | | | haarallaan | | | útglenntir fætur | | |
| | spredte ben | | | särade ben | | | gleivandi bein | | | hajareisin |
| | | glenna út |
|