meitlaður
adj
hann er meitlaður, hún er meitluð, það er meitlað; meitlaður - meitlaðri - meitlaðastur
|
| |
uttale | | | bøying | | | 1 | | |
| | (höggvinn) | | | meisla, som er hogd inn | | | nöfn hjónanna eru meitluð í legsteininn |
| | | 2 | | |
| | (hnitmiðaður) | | | treffande, råkande, konsis, utmeisla | | | skáldið hefur knappan og meitlaðan stíl |
| | | 3 | | |
| | (svipur, andlit) | | | markert (om andletsdrag) |
| | | meitla, v |
|